كی رهایی آید و كی بال پروازی رسد؟
مانده ام تنهادر روزگار بی كسی
نه یك عشـق،نه یك یاد،نه هم نفسی
این درون سوزنده تر از آتش كوه
سیلاب غمم سخت تر از بحرطوفانی نوح
خنده ام تلخ تر از گریه ی ابر!
شادی ام ناپیدا،مثل آن قطره ی بحر!
خسته ام،بس نیست این تكرار بی پایان!
ماندن بی انتهادرپس میله های سرد این زندان
درباره این سایت